Το “παιχνίδι εξουσίας” στην Τουρκία με “ονόματα και διευθύνσεις”

Π. Καρβουνόπουλος Γράφει ο Πολυδεύκης

Ο αγώνας για την εξουσία στον τομέα ασφαλείας έχει ξεκινήσει στην Τουρκία. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, 93.000 δημόσιοι υπάλληλοι απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους, ενώ έρευνα διεξάγεται για άλλους 40.000. Το ερώτημα που τίθεται είναι ποιοι θα αναπληρώσουν τις κενές θέσεις στον δημόσιο τομέα και ειδικότερα στο Στρατό και στις Υπηρεσίες Ασφαλείας και Πληροφοριών.Μια σκληρή αλήθεια είναι ότι το κυβερνών κόμμα του «ΑΚΡ», παρά την 14ετή παραμονή του στην εξουσία, δεν έχει αναπτύξει μια ανώτατη ομάδα που να αντιμετωπίζει τις υποθέσεις που άπτονται των Υπηρεσιών Ασφαλείας και Πληροφοριών. Ως εκ τούτου, ένας αγώνας εξουσίας ήταν αναπόφευκτο να ξεκινήσει στα ανώτατα κλιμάκια της «ΜΙΤ», της Στρατοχωροφυλακής, του ΥΠΑΜ και των τουρκικών ΕΔ, όπου δύο διαφορετικές σχολές σκέψης ανταγωνίζονται να καλύψουν τα κενά.

Τα σύνορα και τα όρια του προέδρου Ερντογάν

Είναι αλήθεια ότι ο Ταγίπ Ερντογάν διαβεβαίωσε, στην επίμαχη ομιλία του, στη Ριζούντα ότι «σέβεται τα φυσικά σύνορα» της Τουρκίας, τα οποία, ατυχώς για τους γείτονές της, δεν συμπίπτουν με τα πολύ πιο ευρύχωρα «σύνορα της καρδιάς» του. Είναι επίσης αλήθεια ότι, όταν μιλούσε για τους «ομοεθνείς» του σε Θράκη, Κριμαία και αλλαχού, δεν πρωτοπορούσε. Πρώτος διδάξας του νεοοθωμανισμού, ο Τουργκούτ Οζάλ είχε διακηρύξει ότι «ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας του τουρκισμού, με επιρροή που θα εκτείνεται από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος». Μόνο που ο Οζάλ, άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης των Αμερικανών, περιόριζε τις προβολές ισχύος στις τουρκογενείς δημοκρατίες του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας, την εποχή που η ΕΣΣΔ διαλυόταν. Τίποτε από αυτά δεν ισχύει για τον Ερντογάν. Η Ρωσία στέκεται και πάλι στα πόδια της και οι σχέσεις μεταξύ Αγκυρας και Ουάσιγκτον είναι άκρως προβληματικές. Ενώ ο Οζάλ γνώριζε μεγάλη απήχηση στις τουρκογενείς δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ, προβάλλοντας τη «μαλακή ισχύ» (οικονομική, πολιτιστική) της χώρας του, ο Ερντογάν επεμβαίνει στρατιωτικά στη Συρία και το Ιράκ, ερεθίζοντας τα εθνικιστικά αντανακλαστικά των αραβικών κρατών, που γεννήθηκαν μέσα από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αποψη: Πού το πάει ο Ερντογάν ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΙΛΗΣ*

Το νέο ρεσιτάλ Ερντογάν βρίσκει εξήγηση σε τρία επίπεδα:

1ον. Στην αναβίωση της νεοοθωμανικής ιδέας ενός ιδιότυπου πανισλαμισμού, βάσει του οποίου η Αγκυρα αποτελεί την προστάτιδα δύναμη των απανταχού σουνιτών μουσουλμάνων. Η Τουρκία διεκδικεί λόγο και ρόλο σε μία ευρύτερη περίμετρο πολύ πέρα της επικράτειάς της, νομιμοποιούμενη δήθεν από τη γλωσσική, πολιτιστική και θρησκευτική διασύνδεση με μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Αυτή η μεγαλομανής αφήγηση αναιρέθηκε εν τοις πράγμασι τη δεκαετία ’90, όταν ο Οζάλ διατεινόταν για την ύπαρξη μουσουλμανικού τόξου στις ίδιες ακριβώς περιοχές που το προσδιόρισε και ο Ερντογάν (μεταξύ Αδριατικής και Κ. Ασίας). Πιο πρόσφατα, όταν η Τουρκία αποπειράθηκε να υψώσει το ανάστημά της έναντι της Κίνας για τους Ουιγούρους και της Ρωσίας για τους Τουρκομάνους της Κριμαίας, «μαζεύτηκε» γρήγορα, προτού πλήξει καίρια τις σχέσεις της με τις δύο χώρες. Η ενίσχυση της αίσθησης του μεγαλείου απαντά και στις θεωρίες διαμελισμού που διακινούνται ιδίως μετά το πραξικόπημα, με τον Ερντογάν σε ρόλο εγγυητή.

Εποικισμός του ποδαριού-Ένα έγκλημα πολέμου παραγράφηκε στο πόδι

Ιδού, που λύθηκε πανεύκολα ένα από τα δυσκολότερα θέματα, ο εποικισμός, και μάλιστα με παραμονή εποίκων πολύ λιγότερων από εκείνων που προνοούνταν το 2004. Είναι απίστευτο. Το είπε, όμως, ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, γιατί να είναι απίστευτο. «Σαράντα χιλιάδες, στην ουσία, είναι εκείνοι που νομιμοποιούνται», είπε. Μόνο 40.000 έποικοι! Και γιατί δεν τους συμφωνούσαμε τόσα χρόνια να φύγει ένας πονοκέφαλος από τους διαπραγματευτές μας; Και που μίλησε ο Πρόεδρος για 90.000, ήταν λάθος, ήταν «δηλώσεις του ποδαριού». Μόνο που πράγματι οι 90.000 είναι πιο κοντά στους αριθμούς του σχεδίου Ανάν (όπως το είπε αρχικά ο Πρόεδρος στη λάθος δήλωση) κι αυτό είναι το παράξενο. Έδιναν αβέρτα «υπηκοότητες» τα τελευταία 12 χρόνια με σαφή στόχο να αλλοιώσουν ανεπιστρεπτί τη δημογραφία, αλλά οι έποικοι μειώθηκαν αντί να αυξηθούν. Περίεργα πράματα. Ούτε η αριθμητική δεν δίνει απαντήσεις. Μάλλον τετραγωνίσαμε τον κύκλο πάλι. Μια απορία, παρεμπιπτόντως: Ο Δημήτρης Χριστόφιας που πρότεινε παραμονή 50.000 εποίκων, θα έκανε εισαγωγή εποίκων για να φτάσει αυτό τον αριθμό; Κι αν ήταν τόσο απλό το ζήτημα όσο το παρουσιάζει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, γιατί δεν αποδέχονταν την πρόταση Χριστόφια ούτε ο Έρογλου, ούτε ο Ταλάτ;

Δεν είναι πρόσφυγες ή μετανάστες είναι απλώς παιδιά

Οι ίδιοι οι κάτοικοί του ονομάζουν τον καταυλισμό μέσα στον οποίο ζουν «ζούγκλα». Κανένας δεν ξέρει με ακρίβεια πόσοι άνθρωποι ζουν μέσα στην παραγκούπολη στο Καλαί κάτω από άθλιες συνθήκες. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των προσφύγων και των μεταναστών που ζουν εκεί κυμαίνεται από 7.000 μέχρι 10.000 ανθρώπους, εκ των οποίων οι 1.300 είναι ασυνόδευτοι ανήλικοι, σύμφωνα με έκθεση της οργάνωσης France Terre d` Asile.Η καθημερινή ζωή είναι κόλαση. Δίπλα από τον καταυλισμό υπάρχουν εργοστάσια με χημικά. Καθημερινά σημειώνονται βιασμοί, κλοπές, καβγάδες. Το φαγητό είναι ελάχιστο με αποτέλεσμα μικροί και μεγάλοι να σέρνονται στα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε. Καθώς δεν υπάρχει καθαρό νερό ο κίνδυνος μετάδοσης επιδημίας η μολυσματικών ασθενειών είναι τεράστιος.

Αθήνα και Λευκωσία ως συντελεστές γεωπολιτικής

 Η Ελλάδα στο πλαίσιο του δεδομένου άναρχου διεθνούς συστήματος διαθέτει από τη γεωγραφική της θέση μια γεωπολιτική υπεραξία. Η γεωγραφική θέση είναι η βάση της υπεραξίας που διαθέτει η χώρα, η οποία οικοδομείται από τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος, τη δημοκρατική διακυβέρνηση, τη σημασία και τη σπουδαιότητα που αποδίδουν οι άλλοι για τη χώρα. Η ισότιμη συμμετοχή σε θεσμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, αποτυπώνει μια σημαντική συνιστώσα στη γεωπολιτική θέση και τον ρόλο της χώρας. Η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί μια σταθερά της ελληνικής πολιτικής διαχρονικά, που σημαίνει ευρωπαϊκός προσανατολισμός, πράγμα που δεν αποκλείει ταυτόχρονα καλές σχέσεις με τη Ρωσία, την Κίνα και άλλες συνιστώσες της διεθνούς πολιτικής.

Μοσούλη και Χαλέπι

Η μάχη για το Χαλέπι έχει γίνει η αιτία για το βραχυκύκλωμα της συνεργασίας και του διαλόγου ΗΠΑ - Ρωσίας για το μέλλον της Συρίας. Η προσπάθεια των δυνάμεων του Ασαντ για τον πλήρη έλεγχο της πόλης και την εκδίωξη των δυνάμεων της συριακής Αλ Κάιντα (Αλ Νούσρα), που καλύπτονται πίσω από οργανώσεις-φαντάσματα της «μετριοπαθούς» αντιπολίτευσης, στηρίζεται από τη ρωσική αεροπορία και δυνάμεις των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, της σιιτικής πολιτοφυλακής του Ιράκ και της σιιτικής Χεζμπολάχ από τον Νότιο Λίβανο. Η Τουρκία έχει δώσει τη σιωπηρή της συγκατάθεση έναντι της ανοχής από τη Μόσχα της παρουσίας της στο συριακό έδαφος ανάμεσα στις δύο περιοχές που ελέγχονται από τους Κούρδους ανατολικά και δυτικά του ποταμού Ευφράτη. Την ίδια στιγμή ετοιμάζεται υπό την αεροπορική κάλυψη, επιχειρησιακό συντονισμό και παρουσία ολιγάριθμων ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ, και τις δυνάμεις της σιιτικής κυβέρνησης της Βαγδάτης αλλά και της φιλοϊρανικής πολιτοφυλακής του Ιράκ και τους Κούρδους του Ιράκ συν την παρουσία τουρκικών και ελεγχόμενων από την Αγκυρα σουνιτικών δυνάμεων η κατάληψη της Μοσούλης.

Τουρκικά σχέδια Β και Γ για τη συμμετοχή της στη μάχη της Μοσούλης Συμμετοχή με πρόσκληση είτε Κούρδων είτε Αράβων σουνιτών

Τα εναλλακτικά σχέδια της Τουρκίας για συμμετοχή στην επιχείρηση στη Μοσούλη εναντίον του Ισλαμικού Κράτους σχετίζονται με πρόσκληση των Κούρδων του βορείου Ιράκ ή των Ιρακινών σουνιτών μουσουλμάνων της Μοσούλης προς τον τουρκικό στρατό, υποστηρίζει σε άρθρο του στην εφημερίδα Hurriyet Τούρκος αρθρογράφος γνωστός για τις σχέσεις του με το κυβερνών, ισλαμοσυντηρητικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP).

Πριν από μερικές ημέρες, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν είχε δηλώσει ότι, εάν οι συμμαχικές δυνάμεις στη Μοσούλη αρνηθούν τελικά τη συμμετοχή των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στην επιχείρηση στη Μοσούλη, «η Τουρκία έχει σχέδια Β και Γ γι΄αυτό». Τη Δευτέρα, ο κ. Ερντογάν υπογράμμισε ότι «και θα πάρουμε μέρος στην επιχείρηση και θα πάμε στη Μουσούλη».

Φεύγουν από τη Μοσούλη και τρέχουν να γλιτώσουν στη Συρία οι ξένοι τζιχαντιστές

Εκατοντάδες ξένοι τζιχαντιστές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ISIS) προσπαθούν να διαφύγουν από το βορειοδυτικό Ιράκ μέσω του συνοριακού περάσματος Μπαάτζ με τη Συρία.Η φυγή των τζιχαντιστών από το συγκεκριμένο πέρασμα βρίσκεται σε εξέλιξη τη Δευτέρα, μετά την έναρξη της επιχείρισης του ιρακινού στρατού για την απελευθέρωση της πόλης Μοσούλη.
Ο Σαΐντο Χάτο, επικεφαλής της Κουρδικής Αδελφότητας και του Μπλοκ της Συνύπαρξης στο περιφερειακό συμβούλιο της Νινευή, δήλωσε στο BasNews ότι τα αεροπλάνα του Διεθνούς Συνασπισμού πρέπει να βομβαρδίσουν την οδό διαφυγής από το Ιράκ που ακολουθούν οι τζιχαντιστές προς τη Συρία.