Διπλή στροφή για την Ε.Ε.

Η Ευρώπη δεν ετοιμάζεται απλά να διαχειριστεί μια ρεαλιστική προσαρμογή στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη -είναι χαρακτηριστικό ότι υπό τον φόβο του αποπληθωρισμού-ύφεσης η Μπούντεσμπανκ ζητά εδώ και τώρα αυξήσεις μισθών- αλλά δίχως υπερβολή σε γεωστρατηγικό επίπεδο μοιάζει με παίκτη επιτραπέζιου παιχνιδιού που έχει τραβήξει την κάρτα Επιστροφή στην Αφετηρία.
Καταλύτης η στρατηγική επιλογή της Γερμανίας να ευθυγραμμιστεί με τις ΗΠΑ στον νέο Ψυχρό Πόλεμο απέναντι στη Ρωσία, μια επιλογή υψηλού οικονομικού κόστους για τη χώρα και για το σύνολο της Ε.Ε. Ποια ήταν η αφετηρία στην οποία επιστρέφει η Ευρώπη με ατμομηχανή τη Γερμανία; Στις αρχές της Δεκαετίας του '50 οι ΗΠΑ πίεζαν για ταχύτατη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σε όλα τα μέτωπα με επίκεντρο την ανοικοδόμηση-ανασυγκρότηση αλλά και επανεξοπλισμό της Δυτικής Γερμανίας.

Οι προκλήσεις της επόμενης μέρας για τον νέο πρόεδρο

ΝΙΚΟΣ ΣΤΕΛΓΙΑΣΛίγες ώρες πριν από τον πρώτο γύρο των τουρκικών προεδρικών εκλογών, το στρατόπεδο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αντιμετωπίζει έναν μεγάλο «πονοκέφαλο». Οι πρώτες ενδείξεις από το εξωτερικό δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικές. Η αποχή των Τούρκων πολιτών του εξωτερικού από τις κάλπες προβληματίζει τους συνεργάτες του πρωθυπουργού, οι οποίοι δεν αποκλείουν πλέον το ενδεχόμενο διενέργειας δεύτερου γύρου εκλογών. Παρ’ όλα αυτά, το στρατόπεδο του κ. Ερντογάν εξακολουθεί να θεωρεί σίγουρη τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές. Οι αδυναμίες της μεγάλης συμμαχίας της αντιπολίτευσης, η οποία υποστηρίζει την υποψηφιότητα του Εκμελεντίν Ιχσάνογλου, αναπτερώνουν το ηθικό των υποστηρικτών του κ. Ερντογάν.

Ο μακροβιότερος ηγέτης μετά τον Κεμάλ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΛΛΙΣ

Ενα βήμα πιο κοντά στην υλοποίηση του οράματός του να αναδειχθεί σε παντοδύναμο πρόεδρο μιας ισχυρής Τουρκίας, και στην πορεία να αναλάβει τον ηγετικό ρόλο που θεωρεί ότι του αρμόζει στον μουσουλμανικό κόσμο, αναμένεται να βρεθεί ο Ταγίπ Ερντογάν μετά τη διαφαινόμενη νίκη του στις προεδρικές εκλογές, τις πρώτες με άμεση πανεθνική ψηφοφορία.
Η αναρρίχησή του στην προεδρία θεωρείται δεδομένη, είτε το πετύχει σήμερα, εξασφαλίζοντας πάνω από το 50% των ψήφων, είτε χρειασθεί και δεύτερος γύρος, σε δύο εβδομάδες. Αν και σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις εξασφάλιζε 55% των προτιμήσεων έναντι 38% του κοινού υποψηφίου σοσιαλδημοκρατών και εθνικιστών, Εκμελενττίν Ιχσάνογλου, η εκλογή του σήμερα παραμένει αβέβαιη. Το σίγουρο είναι ότι ο Ταγίπ Ερντογάν θα γίνει ο μακροβιότερος ηγέτης της Τουρκίας μετά τον Κεμάλ Ατατούρκ, έχοντας ήδη διατελέσει μία δεκαετία πρωθυπουργός. Εάν, μάλιστα, επανεκλεγεί το 2019, μπορεί να ξεπεράσει τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας και να βρίσκεται στην ηγεσία της χώρας κατά την επέτειο της συμπλήρωσης εκατό ετών από την ίδρυσή της, το 2023.

Το τριπλό στοίχημα των τουρκικών εκλογών

Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Τουρκίας ο λαός και όχι η εθνοσυνέλευση θα εκλέξει τον πρόεδρο της Δημοκρατίας στις αυριανές εκλογές.

Ο σημερινός πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, έχει πολύ αυξημένες πιθανότητες να εκλεγεί από την πρώτη Κυριακή και θέτει θέμα θεσμοθέτησης συστήματος προεδρευόμενης δημοκρατίας.
Συνολικά 53.017.214 εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι θα πάνε στις κάλπες αύριο για να αναδείξουν έναν από τους τρεις υποψηφίους. Εκτός από τον Ερντογάν, υποψήφιοι είναι ο Εκμελετίν Ιχσάνογλου, πρώην πρόεδρος του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, ο οποίος είναι ο κοινός υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (αξιωματική αντιπολίτευση) και του Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος. Και ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, αρχηγός του φιλοκουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών.Οι δύο τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν στον Ερντογάν ποσοστό 57% και 55,1%, στον Ιχσάνογλου 34% και 33,3% και στον Ντεμιρτάς 9 και 11,6%. Εάν δεν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις και ο Ερντογάν δεν συγκεντρώσει 50% στον αυριανό πρώτο γύρο, στις 24 Αυγούστου θα αναμετρηθούν οι δύο υποψήφιοι με τα υψηλότερα ποσοστά στην αυριανή ψηφοφορία.

Το αραβικό φέσι του Μακιαβέλι και αγωγός μέσω Τουρκίας

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη

-Ποια πολιτική τάση, ακόμη και αν δεν υπήρχε στις ΗΠΑ, θα έπρεπε να καλλιεργήσουμε
-Ποιες τρεις επιλογές έχει υπόψη της η Λευκωσία για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και γιατί η βρετανική πολιτική μπορεί να μη συμπίπτει με την αμερικανική
-ΠΟΙΟΙ χρηματοδοτούν τη Χαμάς και το φλερτ αραβικών κρατών με το Ισραήλ
Το ζήτημα του φυσικού αερίου είναι συναφές με την ασφάλεια, την οικονομική ανάπτυξη της Κύπρου, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα των ΗΠΑ, της Τουρκίας, της Βρετανίας και των Αράβων, καθώς και με τη λύση του Κυπριακού. Άλλωστε, χωρίς ασφάλεια και συμμαχίες, χωρίς ισοζύγια δυνάμεων είναι δύσκολη η ομαλή εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και η ανάπτυξη της περιοχής μας. Πολλές, δε, φορές τα συμφέροντα οδηγούν σε περίεργα παιχνίδια και ως εκ τούτου δεν είναι σίγουρο εάν τα συμφέροντα των ΗΠΑ συγκλίνουν με εκείνα των Βρετανών, ή εάν τα συμφέροντα του Λονδίνου συγκλίνουν με αυτά της Μόσχας.Όπως και τα συμφέροντα των Αράβων ή κάποιων από αυτούς δεν είναι σίγουρο εάν αποκλίνουν από εκείνα των Ισραηλινών και ούτω καθεξής. Το φυσικό αέριο, πάντως, είναι αναλόγως των περιπτώσεων εργαλείο σύγκλισης συμφερόντων και συμμαχιών, ή πηγή αντιπαλότητας και συγκρούσεων.

Τα δύσκολα διλήμματα του Ισραήλ

Του Μάριου Δημητρίου

Michael Harari: Προειδοποιούμε τους αμάχους, πριν από κάποιο στρατιωτικό κτύπημα.Μια εκ βαθέων συνέντευξη του Ισραηλινού Πρέσβη στη Λευκωσία, για τη στρατιωτική επιχείρηση στη Γάζα και τις καταγγελίες για «εγκλήματα πολέμου»
Ναι, θέλω να μας ασκήσετε κριτική, αλλά την ίδια στιγμή πραγματικά εύχομαι να καταλάβετε την απίστευτη θέση στην οποία βρισκόμαστε…
Ήταν η πρώτη ερώτηση που μου ήρθε στο μυαλό να κάνω στον Ισραηλινό πρέσβη στη Λευκωσία Michael Harari, όταν με δέχτηκε στο γραφείο του την περασμένη Τετάρτη, ένα σχεδόν μήνα μετά την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης του Ισραήλ, στη Λωρίδα της Γάζας, «Προστατευτική Αιχμή», που άφησε πίσω της νεκρούς 1.800 Παλαιστίνιους αμάχους (οι 400 από τους οποίους παιδιά) και σχεδόν 70 Ισραηλινούς στρατιώτες, και που ακολούθησε την απαγωγή και δολοφονία τριών εφήβων Ισραηλινών στη Χεβρώνα, τον Ιούνιο: